က်ဳပ္က အနိစၥပါဗ်ာ.. မျမဲပါဘူး..
★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★
ကဗ်ာဆန္သြားလားမသိဘူး...
ကဗ်ာဆန္တယ္ မထင္လိုက္နဲ႔၊ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ လက္႐ွိရထားတဲ့ အသုဘခႏၶာႀကီးက ေျပာေျပာေနတဲ့စကား။ တို႔တေတြကသာ အသုဘကို သုဘထင္၊ အနိစၥကို နိစၥထင္၊ အနတၱကို အတၱထင္ေနၾကတာ။ ဒီလို ထင္ခဲ့ၾကတဲ့ဘဝေပါင္း နည္းခဲ့သလား မ်ားခဲ့သလား စဥ္းစားၾကည့္ဖူးလား။ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့့္ၾကပါလားဗ်ာ။ စဥ္းစားၾကည့္ဖူးမွလည္း ခႏၶာႀကီးေျပာတဲ့စကား ဟုတ,္မဟုတ္ မွန္,မမွန္ သိရတာေပါ့။
★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★
ကဗ်ာဆန္သြားလားမသိဘူး...
ကဗ်ာဆန္တယ္ မထင္လိုက္နဲ႔၊ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ လက္႐ွိရထားတဲ့ အသုဘခႏၶာႀကီးက ေျပာေျပာေနတဲ့စကား။ တို႔တေတြကသာ အသုဘကို သုဘထင္၊ အနိစၥကို နိစၥထင္၊ အနတၱကို အတၱထင္ေနၾကတာ။ ဒီလို ထင္ခဲ့ၾကတဲ့ဘဝေပါင္း နည္းခဲ့သလား မ်ားခဲ့သလား စဥ္းစားၾကည့္ဖူးလား။ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့့္ၾကပါလားဗ်ာ။ စဥ္းစားၾကည့္ဖူးမွလည္း ခႏၶာႀကီးေျပာတဲ့စကား ဟုတ,္မဟုတ္ မွန္,မမွန္ သိရတာေပါ့။
အ႐ႈခံ အသုဘခႏၶာငါးပါးမွ
တစ္ပါးပါးကို အ႐ႈဉာဏ္က အနိစၥ..မျမဲဘူးလို႔ သိလိုက္တာနဲ႔ ဒါဟာ ခႏၶာအ႐ွိကို
ဉာဏ္အသိက တစ္ထပ္တည္းမိေအာင္ ႐ႈသိေနျခင္းပါပဲ။ ဒီလိုပဲ.. ခႏၶာက
တစ္ခါတစ္ရံမွာ မသက္သာေအာင္ ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ဒုကၡဆိုတဲ့လကၡဏာ
ေပၚထြက္လာျပန္တယ္။ ဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ ဉာဏ္ဘက္က ဒုကၡရယ္လို႔ သိလိုက္ရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ တခါတေလမွာ ခႏၶာက သဘာဝအတိုင္း တားမရဆီးမရ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔မရတဲ့
အနတၱသေဘာေတြကို ခ်ျပတတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာလည္း ဉာဏ္ဘက္က အစိုးမရတဲ့
အနတၱရယ္လို႔ သိေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခႏၶာက အနိစၥကိုျပမွ အနိစၥလို႔သိရမယ္၊ ခႏၶာက ဒုကၡကိုျပလာမွ ဒုကၡလို႔သိရမယ္၊ ခႏၶာက အနတၱကိုျပမွ အနတၱလို႔သိရမယ္၊ ခႏၶာက ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာကိုျပပါမွ ျဖစ္ပ်က္ကို သိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိဳသိလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးမွ အသိေနာက္က်လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဉာဏ္ဘက္က တန္းသိေနရမယ္၊ ပ်က္ေနတာနဲ႔ ဉာဏ္ဘက္က တန္းသိေနရမယ္။ တစ္ခ်က္ျပရင္ ျပတဲ့တစ္ခ်က္ကို အမိအရ သိေနရမယ္။ ဒီလိုသိတဲ့ ဉာဏ္မ်ိဳးမွ ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာက ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပလို႔ ဉာဏ္ဘက္က ပီပီျပင္ျပင္ သိျမင္တယ္ဆိုပါမွ ဝိပႆနာစစ္စစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စာသိနဲ႔ မေရာမိပါေစနဲ႔၊ စာက ဒီလိုလာတယ္ဆိုၿပီး စာဘက္ကို ဦးစားေပးလြန္းရင္ ခႏၶာက ျပေနတဲ့သေဘာေတြကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ စာကို ဦးစားေပးၿပီး ဝိပႆနာကို ေနာက္ဆံုးပို႔လိုက္တဲ့ သေဘာျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ခႏၶာရဲ႕အျဖစ္ မွန္တယ္,မမွန္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ စာနဲ႔ညႇိတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ ခႏၶာကို စာနဲ႔လိုက္ၿပီး မညႇိပါနဲ႔၊ ညႇိခ်င္းညႇိရင္ ခႏၶာႏွင့္သာ စာကိုညႇိယူပါ။ ခႏၶာကို ေ႐ွ႕ထားၿပီး စာကို ေနာက္မွာထားပါ။ စာကိုေ႐ွ႕ထားၿပီး ခႏၶာကို ေနာက္မွာထားလိုက္ရင္ စာပဲတတ္သြားမယ္၊ မဂ္ဉာဏ္ေတာ့ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မဂ္ဉာဏ္ရခ်င္ရင္ စာသိကို ခႏၶာရဲ႕ေနာက္မွာပဲ ထားရမယ္လို႔ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။ ခႏၶာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ အမွားမျပဘူး၊ အမွန္ကိုပဲျပတယ္။ ခႏၶာျပတဲ့အမွန္ကို အ႐ွိအတိုင္းသိခ်င္ရင္ ဉာဏ္နဲ႔သာေစာင့္ၾကည့္... ခႏၶာႀကီးက ေျပာလိုက္မယ္။
က်ဳပ္က အနိစၥပါဗ်ာ.. မျမဲပါဘူး
Yarzar
facebook သို ့
ခႏၶာက အနိစၥကိုျပမွ အနိစၥလို႔သိရမယ္၊ ခႏၶာက ဒုကၡကိုျပလာမွ ဒုကၡလို႔သိရမယ္၊ ခႏၶာက အနတၱကိုျပမွ အနတၱလို႔သိရမယ္၊ ခႏၶာက ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တာကိုျပပါမွ ျဖစ္ပ်က္ကို သိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိဳသိလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး၊ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးမွ အသိေနာက္က်လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဉာဏ္ဘက္က တန္းသိေနရမယ္၊ ပ်က္ေနတာနဲ႔ ဉာဏ္ဘက္က တန္းသိေနရမယ္။ တစ္ခ်က္ျပရင္ ျပတဲ့တစ္ခ်က္ကို အမိအရ သိေနရမယ္။ ဒီလိုသိတဲ့ ဉာဏ္မ်ိဳးမွ ဝိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာက ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပလို႔ ဉာဏ္ဘက္က ပီပီျပင္ျပင္ သိျမင္တယ္ဆိုပါမွ ဝိပႆနာစစ္စစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စာသိနဲ႔ မေရာမိပါေစနဲ႔၊ စာက ဒီလိုလာတယ္ဆိုၿပီး စာဘက္ကို ဦးစားေပးလြန္းရင္ ခႏၶာက ျပေနတဲ့သေဘာေတြကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ စာကို ဦးစားေပးၿပီး ဝိပႆနာကို ေနာက္ဆံုးပို႔လိုက္တဲ့ သေဘာျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ခႏၶာရဲ႕အျဖစ္ မွန္တယ္,မမွန္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ စာနဲ႔ညႇိတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ ခႏၶာကို စာနဲ႔လိုက္ၿပီး မညႇိပါနဲ႔၊ ညႇိခ်င္းညႇိရင္ ခႏၶာႏွင့္သာ စာကိုညႇိယူပါ။ ခႏၶာကို ေ႐ွ႕ထားၿပီး စာကို ေနာက္မွာထားပါ။ စာကိုေ႐ွ႕ထားၿပီး ခႏၶာကို ေနာက္မွာထားလိုက္ရင္ စာပဲတတ္သြားမယ္၊ မဂ္ဉာဏ္ေတာ့ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မဂ္ဉာဏ္ရခ်င္ရင္ စာသိကို ခႏၶာရဲ႕ေနာက္မွာပဲ ထားရမယ္လို႔ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။ ခႏၶာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ အမွားမျပဘူး၊ အမွန္ကိုပဲျပတယ္။ ခႏၶာျပတဲ့အမွန္ကို အ႐ွိအတိုင္းသိခ်င္ရင္ ဉာဏ္နဲ႔သာေစာင့္ၾကည့္... ခႏၶာႀကီးက ေျပာလိုက္မယ္။
က်ဳပ္က အနိစၥပါဗ်ာ.. မျမဲပါဘူး
Yarzar
facebook သို ့
Myanmar Kyat Converter
0 comments:
Post a Comment