"ေဝဒနာ" ကို မနာေအာင္ ရႈနည္း
•••••••••••••••••••••••••
ခုမွစၿပီး ဝိပႆနာ အားထုတ္ေနၾကမဲ ့ဓမၼမိတ္ေဆြ တို႔ကို တရားအားထုတ္ရႈမွတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာ ေပၚလာလို ့ရွိရင္၊ ဘယ္လို ရႈမွတ္သင့္ သလဲ ဆိုတာ အၾကံျပဳ ပါရေစ။
" ေဝဒနာ " အေၾကာင္း ကို....
(၂၀၁၆ ၾသဂုတ္လ ၊ ၁၁ရက္ ) တုန္းကေတာ့.. " ေဝဒနာ-ပယ္သတ္နည္း "ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ ့ေရးသားေဖၚျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒါေပမဲ့...
အခုမွ စၿပီး တရားအားထုတ္ၾကမွာ မို ့ ဖတ္ရႈ ခ်င္ၾကပါတယ္ ဆိုတဲ့အခါမွာ ဘာ အခက္အခဲ ျဖစ္လဲ ဆိုရင္ ေဖ့စဘုတ္ မွာ က ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာမ်က္ႏွာ ကို ရွာေဖြတဲ့အခါ ေရးထားတဲ့ စာစုေတြဟာ အေဟာင္းစာမ်က္ႏွာ ျဖစ္ေလေလ၊ ရွာရတာ အခ်ိန္ၾကာေလေလ၊ ၿပီးေတာ့..ေလာေလာဆယ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့အင္တာနက္ ဆက္သြယ္မႈေတြဟာ ျမန္ဆန္မႈ မရွိေလာက္ေသးတဲ့အတြက္ အခုလို ေဖ့စဘုတ္က စာမ်က္ႏွာအေဟာင္းကို ဖတ္ရႈတဲ့ အခါ မွာ ရွာေဖြရ ခက္ခဲမႈ ကို ပိုၿပီးႀကံဳေတြ ့ၾကရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့... ျပန္ဖတ္ခ်င္တဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ တခ်ိဳ ့ကလည္း အသစ္ျပန္တင္ေပးဖို ့ေျပာလာတာေၾကာင့္...
အရင္က ေရးသားေဖၚျပဖို ့က်န္ခဲ့တာေလးေတြကိုပါ နည္းနည္းျဖည့္စြက္ၿပီး
" ေဝဒနာ..ကို မနာေအာင္ရႈနည္း " ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ ့အသစ္ ထပ္မံေရးသားေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
" ေဝဒနာ " ဆိုတာ..
အလြယ္ဆံုးမွတ္ရင္..." ခံစားမႈ " ပါ။
ဘာေတြ ကို ခံစားၾကတာလဲ ဆိုေတာ့...
ေကာင္းတာကို ...ခံစားခ်င္တယ္။
မေကာင္းတာကို.. မခံစားခ်င္ေပမဲ့..ခံစားရတယ္။ “ ေကာင္းတာ နဲ ့မေကာင္းတာ” ေပါ့။
တခ်ိဳ ့လည္း နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ၾကမွာပါ။
ပုထုဇဥ္တို ့အေန နဲ ့ ...
အမ်ားစု က "နာက်င္ ကိုက္ခဲ" မွ "ေဝဒနာ" ဆိုၿပီး မွတ္ယူေနၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေဝဒနာ အေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းရွင္းျပပါရေစ...
ေဝဒနာက (၃)မ်ဳိးရွိပါတယ္။
(၁)ခံစားလို ့ ေကာင္းတယ္၊ ႀကိဳက္တယ္ေပါ့ အဲဒီလို ခံသာတဲ့ "ေဝဒနာ"ကုိ "သုခေဝဒနာ"လုိ႔ေခၚပါတယ္။
(၂)ခံစားလို ့မေကာင္းဘူး၊ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုတဲ့ အဲဒီလို မခံသာတဲ့ "ေဝဒနာ" ကုိ "ဒုကၡေဝဒနာ"လုိ႔ေခၚပါတယ္။
ၿပီးေတာ့..
(၃) ခံသာတာလဲမဟုတ္ဘူး၊မခံသာတာလဲမဟုတ္ဘူ ဆိုတဲ့ ေဝဒနာ ကုိ
"ဥေပကၡာေဝဒနာ"လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
နာတဲ့ ေဝဒနာ ကို မနာေအာင္ ဘယ္လိုရႈ မွာလဲဆိုၿပီး ေဖၚျပမွာ ျဖစ္လို ့..
အဲဒီ " ေဝဒနာ" သံုး မ်ိဳးထဲက..
" ဒုကၡေဝဒနာ " အေၾကာင္းဘဲ ေလာေလာဆယ္ ေျပာပါရေစ။
ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့..
တရားအားထုတ္ၾကသူတိုင္း ၾကံဳေတြ ့ၾကရတာ၊နာက်င္ ကိုက္ခဲ တဲ့" ေဝဒနာ" ပါ။ နာက်င္ ကိုက္ခဲတာ ကို အမ်ားစုက ႀကိဳက္မွ မႀကိဳက္ၾကတာကိုး..။ဒီေဝဒနာ က ပိုၿပီး သိသားလြန္းတဲ့အတြက္..
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ဟာ "ေဝဒနာ" လို ့ေျပာလိုက္တာနဲ ့အဲဒီ "ဒုကၡေဝဒနာ" ႀကီး ကို ေျပးေျပးျမင္ေနၾကပါတယ္၊ တရားအားထုတ္တဲ့ အခါ အဲဒီေဝဒနာ ေပၚလာမွာ ကို စိုးရိမ္ၾကတယ္၊ ခႏၶာ ရွိသ၍.. "ေဝဒနာ" က ေပၚတာ ဓမၼတာတရား ပါ။
မိမိတို ့ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေတာင္ ေပ်ာက္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ ကုသေပး၊လုပ္ေပးႏိုင္တာ..
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ရွာေတြ ့ထားတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ "ဗုဒၶတရားေတာ္" ေတြကသာ အဲဒီ " ေဝဒနာ " ကို ကုစား ေပးႏိုင္တာပါ။
"ေဝဒနာ လာေသးလား "
" ေဝဒနာခ်ဳပ္သြားၿပီလား"၊ "ေဝဒနာ" ၊"ေဝဒနာ"ဆိုတဲ့ ဒီစကား ကို တရားအား ထုတ္ဖူးသူတိုင္း တရားစခန္းတိုင္းမွာ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်င္းခ်င္း တရားေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါ မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားနာၾကားတဲ့ အခါေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲၾကားရတဲ့ စကားလံုးျဖစ္ေနပါတယ္..
နာက်င္တာကို ပဲ "ေဝဒနာ" လို သတ္မွတ္ၾကတာကိုလည္း အျပစ္လို ့မေျပာလိုပါဘူး၊ ခုနေျပာသလို နာက်င္တာက ထင္ရွားေနတာကိုး...။
တခ်ိဳ ့က......
" က်ေနာ္ဗ်ာ.. ေန ့စဥ္ ၁နာရီ အခ်ိန္မွန္မွန္ မကြက္မပ်က္တရားအားထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။အခုဆို က်ေနာ့္မွာ ေဝဒနာ ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး"..တဲ့။
တခ်ိဳ ့က်ျပန္ေတာ့...
"က်မ..ေဝဒနာ ခ်ဳပ္သြားၿပီ။အယင္က တရားထိုင္ခါစမွာ အရမ္းကိုေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ နာပါတယ္။ ေဝဒနာ ေပၚလာလို ့မွတ္ရင္းမွတ္ရင္း နဲ႔ အခု ဆို တရားထိုင္တိုင္း အဲဒီေဝဒနာ မလာေတာ့ဘူး"..တဲ့.."ေဝဒနာခ်ဳပ္"သြားၿပီတဲ့။
ဒီလိုရွိပါတယ္..ဥပမာအေနနဲ ့ေျပာရရင္..။
လူတစ္ေယာက္ဟာ အေျပးေလ့က်င့္တယ္ ဆိုၾကပါစို ့။ေလ့က်င့္ခါစမွာေတာ့.. အေလ့က်င့္မရွိယင္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ ေျပးရင္ လည္း ေမာပါတယ္၊ အေမာမခံႏိုင္ပါဘူး။ဒီလိုနဲ ့ေန ့တိုင္း ပံုမွန္ ေလ့က်င္လာတဲ့ အခါ ၾကာလာေတာ့ ၁နာရီ၊၂နာရီၾကာ ေျပးရင္ေတာင္ မွ အေမာခံႏိုင္လာတာကို ေတြ ့ရမွာပါ။ဒါက ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ "အေလ့အက်င့္"ပါ။
ဒီလိုပါဘဲ တရားထိုင္ခါစ မွာ အေလ့က်င့္ မရွိေတာ့ နာလာ၊ကိုက္ခဲလာတယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ ဆန္းတာက အဲဒီ နာတာကိုက္ခဲတာ ကို ရႈႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ "ဝိပႆနာဉာဏ္"ဘဲ။
ေယာဂီ အေနနဲ ့ေနစဥ္ ၁နာရီ၊၂နာရီ ပံုမွန္တရားထိုင္လို ့" ေဝဒနာ " မလာေတာ့ဘူးဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ဒါ အက်င့္ျဖစ္သြားၿပီကိုး...။ မနာေတာ့ဘူး ဆိုရင္..ထိုင္ေနက် အခ်ိန္ထက္ ေနာက္၁နာရီ ေလာက္ ပိုၿပီးထိုင္ၾကည့္ပါလား..ေပၚလာပါလိမ့္မယ္ ေဝဒနာ..။
ခႏၶာ ရွိယင္ "ေဝဒနာ"ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဝိပႆနာဉာဏ္ အားမျပည့္ေသးဘဲ ဟိုေတြးဒီေတြး နဲ ့အေတြးေခ်ာ္ မွာစိုးလို ့သတိေပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
" ေဝဒနာ" ရွိတာကို သိေနရပါမယ္။အဲဒီေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာ ကို ကိုယ့္အေနနဲ ့ခံႏိုင္ေအာင္ရႈႏိုင္တာက.." ေဝဒနာကို ႏိုင္တယ္ ေခၚတာ..ေဝဒနာခ်ဳပ္တယ္" လို ့ေခၚတာပါ။
တေန ့လံုး မထဘဲ ထိုင္ၾကည့္လိုက္ပါအဲဒီ နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာ ဟာ ေပၚလာလိုက္၊ သူဟာသူေပ်ာက္သြားလိုက္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ပ်က္ေနမယ္ဆိုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါ သဘာဝတရားပါ ကိုယ္လုပ္ယူေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေဝဒနာကို ႐ႈတဲ့အခါမွာ-
၁။ ေဝဒနာကို ေပ်ာက္သြားေအာင္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ ႐ႈတာရယ္၊
၂။ ေဝဒနာကို အျပဳတ္တိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ၾကမ္းႀကီး နဲ႔ ႐ႈတာရယ္၊
၃။ ေဝဒနာကို သိေအာင္ ႐ႈတာရယ္ ဆိုၿပီးရွိပါတယ္။
ပထမနည္း နဲ႔ ဒုတိယနည္းက.....
ပယ္ရမယ့္နည္းပါ။
ေဝဒနာကို ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ နဲ႔ မ႐ႈပါနဲ႔။ သူမ်ားေတြ ေဝဒနာ ေက်ာ္သြားတယ္၊ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္း ေပ်ာက္ခ်င္၊ ခ်ဳပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီစိတ္နဲ႔႐ႈရင္ မွတ္ခ်က္တိုင္းမွာ ေဝဒနာေပ်ာက္ခ်င္တဲ့ "ေလာဘ" ပါေနတယ္။
ဒီ ေဝဒနာ ေပ်ာက္ခ်င္စိတ္ႀကီး နဲ႔ ႐ႈေနေတာ့ ေလာဘ ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေဒါသ သမားက ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ နာတဲ့ဟာ ကို အျပဳတ္တိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ေဒါသႀကီး နဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေဒါသႀကီး နဲ႔ လည္း ႐ႈ မွတ္လို မျဖစ္ပါဘူး။
ဝိပႆနာ ႐ႈတယ္ ဆိုတာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကုန္ေအာင္၊ ပါးေအာင္ လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒါေၾကာင့္ ေလာဘ၊ ေဒါသႀကီး နဲ႔ ႐ႈရင္ေတာ့ ႐ႈနည္းမွားပါတယ္ လို ့ပဲ ဆိုရမွာပါ။
အဲဒါေၾကာင့္...
"ေပ်ာက္ခ်င္စိတ္ႀကီးနဲ႔ မ႐ႈပါနဲ႔" တဲ့။
"အျပဳတ္တုိက္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ႀကီးနဲ႔ မ႐ႈပါနဲ"တဲ့။
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ "႐ႈမွတ္"ရမလဲဆိုရင္-
ေဝဒနာကို " သိေအာင္ "႐ႈရပါမယ္။
” ဝိပႆနာ ” ဆိုတာ “ ရုပ္ေတြ နာမ္ေတြရဲ႕သေဘာ ” ကိုသိေအာင္လုပ္တာပါ။
လႈပ္ရွားေနတာေတြ ၊မာတာ ေပ်ာ့တာေတြ၊ပူတာေအးတာေတြက "ရုပ္တရား "။
အခုခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာေတြကနာမ္တရားေတြ။အဲ့ဒီ နာမ္တရားျဖစ္တဲ့ ေဝဒနာ တို႔ ၊စိတ္တို႕ရဲ႕သေဘာကို ဝိပႆနာဥာဏ္ နဲ႕ရႈမွတ္ေနရတာပါ။
" ခ်မ္းေျမ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ရဲ႕ေဝဒနာရႈနည္း သုံးနည္းရွိပါတယ္။
၁။ရန္သူကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္း၊
၂။ ခ်ဳံခို တိုက္ခိုက္နည္း။
၃။ ရန္သူကိုအေခ်ာ႕သတ္နည္း။
*လူငယ္ ၊ လူရြယ္ ေတြ အသက္ငယ္ၿပီး က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ လူေတြ အတြက္ ကေတာ့...
" ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္း "က ေကာင္းပါတယ္။
*ေရာဂါရွိတဲ့သူ၊ ဥပမာ-ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ့သူ ဆိုရင္ ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္နည္းကေကာင္းပါတယ္။ “ ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္နည္း” က ကိုယ့္ရဲ့ ကမၼ႒ာန္း ကို မ်ားမ်ားမွတ္ၿပီး၊ ေနာက္မွ...ေဝဒနာ ကို ျပန္ရႈတာ။ဒါက “ ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္နည္း”ပါ။
*အင္မတန္အသက္ႀကီးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ကေတာ့ မွတ္ေနက် ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္း ကို အၾကာႀကီး မွတ္၊ မခံမရပ္ႏိုင္ နာက်င္လာရင္ ၊ထိုင္တဲ့ ပံုစံေလး ကို အသာေလးျပင္ ေနာက္မွ ေဝဒနာကိုရႈ။
အဲ့ဒါ..."အေခ်ာ့သတ္နည္း"ေပါ့။
"ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္း" ဆိုတာ...
ေဝဒနာ အေပၚစိတ္ကိုတည့္တည့္မွတ္မွတ္ထားၿပီး၊ နာတဲ့အေပၚ စိတ္ကိုတည့္တည့္ထားၿပီး "ထိုင္တယ္၊ ထိတယ္၊ နာတယ္".... "ထိုင္တယ္၊ ထိတယ္၊ နာတယ္"-လို႕ စူးစူးစိုက္စိုက္မွတ္။နာတာ က်ဥ္တာေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔သည္းညည္းခံၿပီး မွတ္တာပါ။
ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာေတြက ဒုကၡသစၥာ။
ျဖစ္တဲ့အတိုင္းမွတ္ေနတာက မဂၢသစၥာ။
အပါယ္ေလးပါးမက်ေအာင္လို႕ဒုကၡသစၥာ ကိုသိဖို႔ အတြက္ ေဝဒနာ ကို ရႈမွတ္တာ က ပိုၿပီးထိေရာက္ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
"ေဝဒနာ၊သတိ" ဆိုတာနာရင္ နာတယ္လို႕မွတ္တာ။
"သတိ"အားေကာင္းလာေတာ့ .."ေဝဒနာ၊ သမာဓိ"ျဖစ္လာပါတယ္။
ေဝဒနာနဲ႕သမာဓိ ေဘာင္ခ်ိန္လိုက္ရင္ "ပညာ"ေပၚလာပါတယ္။
"ဒုကၡေဝဒနာ "ကို ေက်ာ္လြန္ေအာင္ မမွတ္ႏိုင္လို႕ရွိရင္ေတာ့ ၊ တရားထူးရဖို႕ေတာ္ေတာ္ေလး က်င့္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္းေတာ့.... ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တရားသေဘာေတြ ျမန္ျမန္ ပိုသိႏိုင္တာေပါ့..ေနာ္။
အဓိက က .. နာလာတဲ့ ေဝဒနာ ကို သေဘာေပါက္ဖို အေရးႀကီးပါတယ္။
ပထမဆံုးအေနနဲ ့...
"ေရာဂါ ေၾကာင့္ နာတာလား ၊ ေဝဒနာ" ေၾကာင့္ နာတာလား..ဆိုတာကို ကြဲျပားေအာင္ ၾကည့္ရပါမယ္။
ကိုယ္ထဲမွာ "နာတာ၊ က်င္တာ၊ ကိုက္တာ၊ ခဲတာ" အဲဒါက "ေရာဂါ" ပါ။
အဲဒီ ကိုယ့္ အနာေရာဂါ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မခံသာတာ ကေတာ့ ...
"ေဝဒနာ(ခံစားခ်က္)" ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီေဖာက္ျပန္တဲ့ ေရာဂါကိုဘဲ.."နာလွေခ်" ရဲ ့ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနရင္ သိပ္အခံရ ခက္ပါတယ္။
"စိတ္ "ထဲ မွာ ရွိေနတဲ့ ...အဲဒီ "မခံသာတဲ့" ေဝဒနာ(ခံစားခ်က္)ကို ၾကည့္ေပးပါ။
"မခံသာတဲ့ ေဝဒနာ"က သပ္သပ္။
"ေရာဂါ"က သပ္သပ္...ဆိုတာ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီ မခံသာတဲ့စိတ္ ကို ရႈၾကည့္ေနလိုက္ ရင္ ေတာ့ "ကိုယ္မွာနာေနတာ"
ဟာ မဆုိင္ေတာ့ဘူး.. ဆိုတာ ျမင္လာမွာပါ။
ဥပမာ...
သူမ်ားျဖစ္တာေလး ကို ၾကည့္ေနရသလုိ၊
ဆရာဝန္က လူမမာ ကို ၾကည့္ေနရသလုိပါပဲ...
ကုိယ္ ပါ ေရာၿပီး မနာေတာ့ ပါဘူး။
ကုိယ္နာတာခ်ည္း သြားၾကည့္ေနရင္...ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ေရာၿပီးနာသြားပါလိမ့္မယ္။
"မခံႏုိင္ဘူး။ ျပင္ခ်င္တယ္။ ေျပာင္းခ်င္တယ္" အဲဒီ စိတ္ကေလးျဖစ္လာရင္လည္း..အဲဒီျဖစ္တဲ့ စိတ္ ကို သိေပးပါ။
ေပ်ာက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနရင္လည္း အဲဒီ"စိတ္ကေလး"ကို ဘဲ သတိထားၿပီး ၾကည့္ေပးပါ။မေက်နပ္စိတ္ျဖစ္ရင္လည္း ၾကည့္ေပး၊ သိေပးပါ။
ဥပမာ တစ္ခုထပ္ေပးရရင္ေတာ့....
မီးဖိုေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ဟင္းခ်ိဳအိုး က ဟင္းခ်ိဳ ကို "အေပါ့၊အငန္"
ျမည္းသလိုပါဘဲ။ အဲဒီလို "အေပါ့ အငန္" ကို ျမည္းတဲ့ အခါမွာ မီးဖိုေပၚမွာ ရွိတဲ့ ဟင္းခ်ိဳအိုး ပြက္ပြက္ဆူေနတာကို ပူမွန္း သိလ်က္....ဇြန္း နဲ ့ခပ္ၿပီး ျမည္းၾကတယ္...မဟုတ္လား။ ဘာလို ့ပူမွန္း သိသလဲ ဆိုေတာ့ မႈတ္ၿပီး ေသာက္ကတည္း က "ပူမွန္း" သိလို ့ပါ။
အဲဒီလို ဟင္းရည္ အပူႀကီး ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္တဲ့အခါ..
"ပူတာကို..အာရံုျပဳၾက တာလား"
"အေပါ့..အငန္ ကို အာရံုျပဳၾက တာလား"
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ အေနနဲ ့.."ပူတာကို သတိမထားၾကပါဘူး..ဂရုမစိုက္ပါၾကဘူးေနာ္။
"အေပါ့အငန္"ကိုပဲ သတိထား ၾကပါတယ္။
"အေပါ့အငန္"ကိုပဲ အကဲခတ္ ၾကပါတယ္။
အဲဒီဥပမာ ေတြလို....
ပုထုဇဥ္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ နာတာ၊က်င္တာၾကီး ကို ဂရုစိုက္၊ ကိုက္တာ၊ခဲတာၾကီး ဂရုစိုက္ေနၾကတာဘဲ မ်ားပါတယ္။
သူ ့တို ့ကို ဂရုမစိုက္ပါ နဲ႔ ....။
"အေပါ့အငန္"နဲ႔ တူတဲ႔.."မခံခ်င္တာကို ခံစားေနရတဲ႔ စိတ္"ကေလးကို သာ ဂရုစိုက္ရပါမယ္။
နာက်င္တဲ့..အေပၚမွာ ခံစားတယ္၊ ကိုက္ခဲေနတဲ့... အေပၚမွာ ခံစားတယ္။
ခံစားတာ "ေဝဒနာ" ကိုး....။
အဲဒီ" ေဝဒနာ" အေပါ့အငန္ ကိုသာ ကိုယ္က အကဲခတ္ ဖမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို...မဖမ္းဘဲ နဲ႔ အေပါ့ အငန္ နဲ႔၊ ငါ နဲ ့ေပါင္းျပီးေတာ့ ပူတာၾကီး အာရုံျပဳျပီး၊ ဒီပူတာႀကီးကို ေၾကာက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့...အရသာ ကို မသိေတာ့ဘဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဟင္းခ်ိဳ ကို အရသာ ျမည္း သလို...ပူတာ ကို ဂရုမစိုက္ရပါဘူး။
အေပါ့အငန္ ကို ဂရုစိုက္ရပါတယ္။
နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာႀကီး ေပၚလာတယ္။ ေပၚလာတဲ႔ နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာ ကို “ပဓာန” မထားပါနဲ႔။ “ သာမည ” ထားပါ။
အဓိက က ဘယ္သူလဲ၊
နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာ အေပၚမွာ မခံခ်င္တာ ခံစားေနရတာ။
အဲဒီ ခံစား ေနရတဲ႔ “သေဘာ” ကသာ “ အဓိက” ျဖစ္ပါတယ္။
နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာဟာ သာမည ပါ။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ " ေဝဒနာ" ခံစားတဲ႔ သေဘာကို ရႈခ်င္ ရင္ “ ဟင္းရည္ ျမည္းသလိုပဲ ” ရႈတာဟာ အဆင္ေျပဆံုးလို ့ယူဆမိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့...
နာက်င္ေနတဲ့ ဒုကၡေဝဒနာ ဟာ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ.....
ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနေတာ့မွာပါ...ပဲ။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနနဲ ့....
ေအာက္ဆံုးအဆင့္" ေသာတာပန္ " တည္ၿပီးသား အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့..
အဲဒီ "နာက်င္ကိုက္ခဲတဲ့.. ဒုကၡေဝဒနာ " ေက်ာ္လႊားတတ္ၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲ.. ။
နာတဲ့ေဝဒနာကို မနာေအာင္ရႈတတ္ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြခ်ည္းပါဘဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္..
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့လည္း နာတဲ့ေဝဒနာ ကို မနာေအာင္ရႈတတ္ တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ဖို ့ဒီစာစု နဲ ့ ဓမၼဒါန မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္။
( ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး )
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကိုးကား-
( ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေသာၾသဝါဒမ်ား ၊ ျပည္ ဝိေဇၨာဒယ (သဲအင္း) ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးသီရိဓမၼ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ား ႏွင့္ ျမစိမ္းေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီး ရဲ ့-ေဝဒနာရႈနည္းတရားေတာ္ မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္၍ ဓမၼဒါန ျပဳပါသည္ )
facebook သို ့သြားရန္ႏွိပ္ပါ
•••••••••••••••••••••••••
ခုမွစၿပီး ဝိပႆနာ အားထုတ္ေနၾကမဲ ့ဓမၼမိတ္ေဆြ တို႔ကို တရားအားထုတ္ရႈမွတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာ ေပၚလာလို ့ရွိရင္၊ ဘယ္လို ရႈမွတ္သင့္ သလဲ ဆိုတာ အၾကံျပဳ ပါရေစ။
" ေဝဒနာ " အေၾကာင္း ကို....
(၂၀၁၆ ၾသဂုတ္လ ၊ ၁၁ရက္ ) တုန္းကေတာ့.. " ေဝဒနာ-ပယ္သတ္နည္း "ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ ့ေရးသားေဖၚျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒါေပမဲ့...
အခုမွ စၿပီး တရားအားထုတ္ၾကမွာ မို ့ ဖတ္ရႈ ခ်င္ၾကပါတယ္ ဆိုတဲ့အခါမွာ ဘာ အခက္အခဲ ျဖစ္လဲ ဆိုရင္ ေဖ့စဘုတ္ မွာ က ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာမ်က္ႏွာ ကို ရွာေဖြတဲ့အခါ ေရးထားတဲ့ စာစုေတြဟာ အေဟာင္းစာမ်က္ႏွာ ျဖစ္ေလေလ၊ ရွာရတာ အခ်ိန္ၾကာေလေလ၊ ၿပီးေတာ့..ေလာေလာဆယ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့အင္တာနက္ ဆက္သြယ္မႈေတြဟာ ျမန္ဆန္မႈ မရွိေလာက္ေသးတဲ့အတြက္ အခုလို ေဖ့စဘုတ္က စာမ်က္ႏွာအေဟာင္းကို ဖတ္ရႈတဲ့ အခါ မွာ ရွာေဖြရ ခက္ခဲမႈ ကို ပိုၿပီးႀကံဳေတြ ့ၾကရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့... ျပန္ဖတ္ခ်င္တဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြ တခ်ိဳ ့ကလည္း အသစ္ျပန္တင္ေပးဖို ့ေျပာလာတာေၾကာင့္...
အရင္က ေရးသားေဖၚျပဖို ့က်န္ခဲ့တာေလးေတြကိုပါ နည္းနည္းျဖည့္စြက္ၿပီး
" ေဝဒနာ..ကို မနာေအာင္ရႈနည္း " ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ ့အသစ္ ထပ္မံေရးသားေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။
" ေဝဒနာ " ဆိုတာ..
အလြယ္ဆံုးမွတ္ရင္..." ခံစားမႈ " ပါ။
ဘာေတြ ကို ခံစားၾကတာလဲ ဆိုေတာ့...
ေကာင္းတာကို ...ခံစားခ်င္တယ္။
မေကာင္းတာကို.. မခံစားခ်င္ေပမဲ့..ခံစားရတယ္။ “ ေကာင္းတာ နဲ ့မေကာင္းတာ” ေပါ့။
တခ်ိဳ ့လည္း နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ၾကမွာပါ။
ပုထုဇဥ္တို ့အေန နဲ ့ ...
အမ်ားစု က "နာက်င္ ကိုက္ခဲ" မွ "ေဝဒနာ" ဆိုၿပီး မွတ္ယူေနၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေဝဒနာ အေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းရွင္းျပပါရေစ...
ေဝဒနာက (၃)မ်ဳိးရွိပါတယ္။
(၁)ခံစားလို ့ ေကာင္းတယ္၊ ႀကိဳက္တယ္ေပါ့ အဲဒီလို ခံသာတဲ့ "ေဝဒနာ"ကုိ "သုခေဝဒနာ"လုိ႔ေခၚပါတယ္။
(၂)ခံစားလို ့မေကာင္းဘူး၊ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုတဲ့ အဲဒီလို မခံသာတဲ့ "ေဝဒနာ" ကုိ "ဒုကၡေဝဒနာ"လုိ႔ေခၚပါတယ္။
ၿပီးေတာ့..
(၃) ခံသာတာလဲမဟုတ္ဘူး၊မခံသာတာလဲမဟုတ္ဘူ ဆိုတဲ့ ေဝဒနာ ကုိ
"ဥေပကၡာေဝဒနာ"လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
နာတဲ့ ေဝဒနာ ကို မနာေအာင္ ဘယ္လိုရႈ မွာလဲဆိုၿပီး ေဖၚျပမွာ ျဖစ္လို ့..
အဲဒီ " ေဝဒနာ" သံုး မ်ိဳးထဲက..
" ဒုကၡေဝဒနာ " အေၾကာင္းဘဲ ေလာေလာဆယ္ ေျပာပါရေစ။
ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့..
တရားအားထုတ္ၾကသူတိုင္း ၾကံဳေတြ ့ၾကရတာ၊နာက်င္ ကိုက္ခဲ တဲ့" ေဝဒနာ" ပါ။ နာက်င္ ကိုက္ခဲတာ ကို အမ်ားစုက ႀကိဳက္မွ မႀကိဳက္ၾကတာကိုး..။ဒီေဝဒနာ က ပိုၿပီး သိသားလြန္းတဲ့အတြက္..
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့ဟာ "ေဝဒနာ" လို ့ေျပာလိုက္တာနဲ ့အဲဒီ "ဒုကၡေဝဒနာ" ႀကီး ကို ေျပးေျပးျမင္ေနၾကပါတယ္၊ တရားအားထုတ္တဲ့ အခါ အဲဒီေဝဒနာ ေပၚလာမွာ ကို စိုးရိမ္ၾကတယ္၊ ခႏၶာ ရွိသ၍.. "ေဝဒနာ" က ေပၚတာ ဓမၼတာတရား ပါ။
မိမိတို ့ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေတာင္ ေပ်ာက္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ ကုသေပး၊လုပ္ေပးႏိုင္တာ..
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ရွာေတြ ့ထားတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ "ဗုဒၶတရားေတာ္" ေတြကသာ အဲဒီ " ေဝဒနာ " ကို ကုစား ေပးႏိုင္တာပါ။
"ေဝဒနာ လာေသးလား "
" ေဝဒနာခ်ဳပ္သြားၿပီလား"၊ "ေဝဒနာ" ၊"ေဝဒနာ"ဆိုတဲ့ ဒီစကား ကို တရားအား ထုတ္ဖူးသူတိုင္း တရားစခန္းတိုင္းမွာ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်င္းခ်င္း တရားေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါ မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားနာၾကားတဲ့ အခါေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲၾကားရတဲ့ စကားလံုးျဖစ္ေနပါတယ္..
နာက်င္တာကို ပဲ "ေဝဒနာ" လို သတ္မွတ္ၾကတာကိုလည္း အျပစ္လို ့မေျပာလိုပါဘူး၊ ခုနေျပာသလို နာက်င္တာက ထင္ရွားေနတာကိုး...။
တခ်ိဳ ့က......
" က်ေနာ္ဗ်ာ.. ေန ့စဥ္ ၁နာရီ အခ်ိန္မွန္မွန္ မကြက္မပ်က္တရားအားထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။အခုဆို က်ေနာ့္မွာ ေဝဒနာ ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး"..တဲ့။
တခ်ိဳ ့က်ျပန္ေတာ့...
"က်မ..ေဝဒနာ ခ်ဳပ္သြားၿပီ။အယင္က တရားထိုင္ခါစမွာ အရမ္းကိုေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ နာပါတယ္။ ေဝဒနာ ေပၚလာလို ့မွတ္ရင္းမွတ္ရင္း နဲ႔ အခု ဆို တရားထိုင္တိုင္း အဲဒီေဝဒနာ မလာေတာ့ဘူး"..တဲ့.."ေဝဒနာခ်ဳပ္"သြားၿပီတဲ့။
ဒီလိုရွိပါတယ္..ဥပမာအေနနဲ ့ေျပာရရင္..။
လူတစ္ေယာက္ဟာ အေျပးေလ့က်င့္တယ္ ဆိုၾကပါစို ့။ေလ့က်င့္ခါစမွာေတာ့.. အေလ့က်င့္မရွိယင္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ ေျပးရင္ လည္း ေမာပါတယ္၊ အေမာမခံႏိုင္ပါဘူး။ဒီလိုနဲ ့ေန ့တိုင္း ပံုမွန္ ေလ့က်င္လာတဲ့ အခါ ၾကာလာေတာ့ ၁နာရီ၊၂နာရီၾကာ ေျပးရင္ေတာင္ မွ အေမာခံႏိုင္လာတာကို ေတြ ့ရမွာပါ။ဒါက ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ "အေလ့အက်င့္"ပါ။
ဒီလိုပါဘဲ တရားထိုင္ခါစ မွာ အေလ့က်င့္ မရွိေတာ့ နာလာ၊ကိုက္ခဲလာတယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ ဆန္းတာက အဲဒီ နာတာကိုက္ခဲတာ ကို ရႈႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ "ဝိပႆနာဉာဏ္"ဘဲ။
ေယာဂီ အေနနဲ ့ေနစဥ္ ၁နာရီ၊၂နာရီ ပံုမွန္တရားထိုင္လို ့" ေဝဒနာ " မလာေတာ့ဘူးဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ဒါ အက်င့္ျဖစ္သြားၿပီကိုး...။ မနာေတာ့ဘူး ဆိုရင္..ထိုင္ေနက် အခ်ိန္ထက္ ေနာက္၁နာရီ ေလာက္ ပိုၿပီးထိုင္ၾကည့္ပါလား..ေပၚလာပါလိမ့္မယ္ ေဝဒနာ..။
ခႏၶာ ရွိယင္ "ေဝဒနာ"ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဝိပႆနာဉာဏ္ အားမျပည့္ေသးဘဲ ဟိုေတြးဒီေတြး နဲ ့အေတြးေခ်ာ္ မွာစိုးလို ့သတိေပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
" ေဝဒနာ" ရွိတာကို သိေနရပါမယ္။အဲဒီေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာ ကို ကိုယ့္အေနနဲ ့ခံႏိုင္ေအာင္ရႈႏိုင္တာက.." ေဝဒနာကို ႏိုင္တယ္ ေခၚတာ..ေဝဒနာခ်ဳပ္တယ္" လို ့ေခၚတာပါ။
တေန ့လံုး မထဘဲ ထိုင္ၾကည့္လိုက္ပါအဲဒီ နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာ ဟာ ေပၚလာလိုက္၊ သူဟာသူေပ်ာက္သြားလိုက္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ပ်က္ေနမယ္ဆိုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါ သဘာဝတရားပါ ကိုယ္လုပ္ယူေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေဝဒနာကို ႐ႈတဲ့အခါမွာ-
၁။ ေဝဒနာကို ေပ်ာက္သြားေအာင္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ ႐ႈတာရယ္၊
၂။ ေဝဒနာကို အျပဳတ္တိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ၾကမ္းႀကီး နဲ႔ ႐ႈတာရယ္၊
၃။ ေဝဒနာကို သိေအာင္ ႐ႈတာရယ္ ဆိုၿပီးရွိပါတယ္။
ပထမနည္း နဲ႔ ဒုတိယနည္းက.....
ပယ္ရမယ့္နည္းပါ။
ေဝဒနာကို ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ နဲ႔ မ႐ႈပါနဲ႔။ သူမ်ားေတြ ေဝဒနာ ေက်ာ္သြားတယ္၊ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္း ေပ်ာက္ခ်င္၊ ခ်ဳပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီစိတ္နဲ႔႐ႈရင္ မွတ္ခ်က္တိုင္းမွာ ေဝဒနာေပ်ာက္ခ်င္တဲ့ "ေလာဘ" ပါေနတယ္။
ဒီ ေဝဒနာ ေပ်ာက္ခ်င္စိတ္ႀကီး နဲ႔ ႐ႈေနေတာ့ ေလာဘ ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေဒါသ သမားက ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ နာတဲ့ဟာ ကို အျပဳတ္တိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ေဒါသႀကီး နဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေဒါသႀကီး နဲ႔ လည္း ႐ႈ မွတ္လို မျဖစ္ပါဘူး။
ဝိပႆနာ ႐ႈတယ္ ဆိုတာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကုန္ေအာင္၊ ပါးေအာင္ လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒါေၾကာင့္ ေလာဘ၊ ေဒါသႀကီး နဲ႔ ႐ႈရင္ေတာ့ ႐ႈနည္းမွားပါတယ္ လို ့ပဲ ဆိုရမွာပါ။
အဲဒါေၾကာင့္...
"ေပ်ာက္ခ်င္စိတ္ႀကီးနဲ႔ မ႐ႈပါနဲ႔" တဲ့။
"အျပဳတ္တုိက္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ႀကီးနဲ႔ မ႐ႈပါနဲ"တဲ့။
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ "႐ႈမွတ္"ရမလဲဆိုရင္-
ေဝဒနာကို " သိေအာင္ "႐ႈရပါမယ္။
” ဝိပႆနာ ” ဆိုတာ “ ရုပ္ေတြ နာမ္ေတြရဲ႕သေဘာ ” ကိုသိေအာင္လုပ္တာပါ။
လႈပ္ရွားေနတာေတြ ၊မာတာ ေပ်ာ့တာေတြ၊ပူတာေအးတာေတြက "ရုပ္တရား "။
အခုခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာေတြကနာမ္တရားေတြ။အဲ့ဒီ နာမ္တရားျဖစ္တဲ့ ေဝဒနာ တို႔ ၊စိတ္တို႕ရဲ႕သေဘာကို ဝိပႆနာဥာဏ္ နဲ႕ရႈမွတ္ေနရတာပါ။
" ခ်မ္းေျမ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ရဲ႕ေဝဒနာရႈနည္း သုံးနည္းရွိပါတယ္။
၁။ရန္သူကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္း၊
၂။ ခ်ဳံခို တိုက္ခိုက္နည္း။
၃။ ရန္သူကိုအေခ်ာ႕သတ္နည္း။
*လူငယ္ ၊ လူရြယ္ ေတြ အသက္ငယ္ၿပီး က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ လူေတြ အတြက္ ကေတာ့...
" ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္း "က ေကာင္းပါတယ္။
*ေရာဂါရွိတဲ့သူ၊ ဥပမာ-ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ့သူ ဆိုရင္ ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္နည္းကေကာင္းပါတယ္။ “ ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္နည္း” က ကိုယ့္ရဲ့ ကမၼ႒ာန္း ကို မ်ားမ်ားမွတ္ၿပီး၊ ေနာက္မွ...ေဝဒနာ ကို ျပန္ရႈတာ။ဒါက “ ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္နည္း”ပါ။
*အင္မတန္အသက္ႀကီးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ကေတာ့ မွတ္ေနက် ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္း ကို အၾကာႀကီး မွတ္၊ မခံမရပ္ႏိုင္ နာက်င္လာရင္ ၊ထိုင္တဲ့ ပံုစံေလး ကို အသာေလးျပင္ ေနာက္မွ ေဝဒနာကိုရႈ။
အဲ့ဒါ..."အေခ်ာ့သတ္နည္း"ေပါ့။
"ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္း" ဆိုတာ...
ေဝဒနာ အေပၚစိတ္ကိုတည့္တည့္မွတ္မွတ္ထားၿပီး၊ နာတဲ့အေပၚ စိတ္ကိုတည့္တည့္ထားၿပီး "ထိုင္တယ္၊ ထိတယ္၊ နာတယ္".... "ထိုင္တယ္၊ ထိတယ္၊ နာတယ္"-လို႕ စူးစူးစိုက္စိုက္မွတ္။နာတာ က်ဥ္တာေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔သည္းညည္းခံၿပီး မွတ္တာပါ။
ေပၚလာတဲ့ ေဝဒနာေတြက ဒုကၡသစၥာ။
ျဖစ္တဲ့အတိုင္းမွတ္ေနတာက မဂၢသစၥာ။
အပါယ္ေလးပါးမက်ေအာင္လို႕ဒုကၡသစၥာ ကိုသိဖို႔ အတြက္ ေဝဒနာ ကို ရႈမွတ္တာ က ပိုၿပီးထိေရာက္ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
"ေဝဒနာ၊သတိ" ဆိုတာနာရင္ နာတယ္လို႕မွတ္တာ။
"သတိ"အားေကာင္းလာေတာ့ .."ေဝဒနာ၊ သမာဓိ"ျဖစ္လာပါတယ္။
ေဝဒနာနဲ႕သမာဓိ ေဘာင္ခ်ိန္လိုက္ရင္ "ပညာ"ေပၚလာပါတယ္။
"ဒုကၡေဝဒနာ "ကို ေက်ာ္လြန္ေအာင္ မမွတ္ႏိုင္လို႕ရွိရင္ေတာ့ ၊ တရားထူးရဖို႕ေတာ္ေတာ္ေလး က်င့္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္နည္းေတာ့.... ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တရားသေဘာေတြ ျမန္ျမန္ ပိုသိႏိုင္တာေပါ့..ေနာ္။
အဓိက က .. နာလာတဲ့ ေဝဒနာ ကို သေဘာေပါက္ဖို အေရးႀကီးပါတယ္။
ပထမဆံုးအေနနဲ ့...
"ေရာဂါ ေၾကာင့္ နာတာလား ၊ ေဝဒနာ" ေၾကာင့္ နာတာလား..ဆိုတာကို ကြဲျပားေအာင္ ၾကည့္ရပါမယ္။
ကိုယ္ထဲမွာ "နာတာ၊ က်င္တာ၊ ကိုက္တာ၊ ခဲတာ" အဲဒါက "ေရာဂါ" ပါ။
အဲဒီ ကိုယ့္ အနာေရာဂါ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မခံသာတာ ကေတာ့ ...
"ေဝဒနာ(ခံစားခ်က္)" ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီေဖာက္ျပန္တဲ့ ေရာဂါကိုဘဲ.."နာလွေခ်" ရဲ ့ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနရင္ သိပ္အခံရ ခက္ပါတယ္။
"စိတ္ "ထဲ မွာ ရွိေနတဲ့ ...အဲဒီ "မခံသာတဲ့" ေဝဒနာ(ခံစားခ်က္)ကို ၾကည့္ေပးပါ။
"မခံသာတဲ့ ေဝဒနာ"က သပ္သပ္။
"ေရာဂါ"က သပ္သပ္...ဆိုတာ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီ မခံသာတဲ့စိတ္ ကို ရႈၾကည့္ေနလိုက္ ရင္ ေတာ့ "ကိုယ္မွာနာေနတာ"
ဟာ မဆုိင္ေတာ့ဘူး.. ဆိုတာ ျမင္လာမွာပါ။
ဥပမာ...
သူမ်ားျဖစ္တာေလး ကို ၾကည့္ေနရသလုိ၊
ဆရာဝန္က လူမမာ ကို ၾကည့္ေနရသလုိပါပဲ...
ကုိယ္ ပါ ေရာၿပီး မနာေတာ့ ပါဘူး။
ကုိယ္နာတာခ်ည္း သြားၾကည့္ေနရင္...ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ေရာၿပီးနာသြားပါလိမ့္မယ္။
"မခံႏုိင္ဘူး။ ျပင္ခ်င္တယ္။ ေျပာင္းခ်င္တယ္" အဲဒီ စိတ္ကေလးျဖစ္လာရင္လည္း..အဲဒီျဖစ္တဲ့ စိတ္ ကို သိေပးပါ။
ေပ်ာက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနရင္လည္း အဲဒီ"စိတ္ကေလး"ကို ဘဲ သတိထားၿပီး ၾကည့္ေပးပါ။မေက်နပ္စိတ္ျဖစ္ရင္လည္း ၾကည့္ေပး၊ သိေပးပါ။
ဥပမာ တစ္ခုထပ္ေပးရရင္ေတာ့....
မီးဖိုေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ဟင္းခ်ိဳအိုး က ဟင္းခ်ိဳ ကို "အေပါ့၊အငန္"
ျမည္းသလိုပါဘဲ။ အဲဒီလို "အေပါ့ အငန္" ကို ျမည္းတဲ့ အခါမွာ မီးဖိုေပၚမွာ ရွိတဲ့ ဟင္းခ်ိဳအိုး ပြက္ပြက္ဆူေနတာကို ပူမွန္း သိလ်က္....ဇြန္း နဲ ့ခပ္ၿပီး ျမည္းၾကတယ္...မဟုတ္လား။ ဘာလို ့ပူမွန္း သိသလဲ ဆိုေတာ့ မႈတ္ၿပီး ေသာက္ကတည္း က "ပူမွန္း" သိလို ့ပါ။
အဲဒီလို ဟင္းရည္ အပူႀကီး ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္တဲ့အခါ..
"ပူတာကို..အာရံုျပဳၾက တာလား"
"အေပါ့..အငန္ ကို အာရံုျပဳၾက တာလား"
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့ အေနနဲ ့.."ပူတာကို သတိမထားၾကပါဘူး..ဂရုမစိုက္ပါၾကဘူးေနာ္။
"အေပါ့အငန္"ကိုပဲ သတိထား ၾကပါတယ္။
"အေပါ့အငန္"ကိုပဲ အကဲခတ္ ၾကပါတယ္။
အဲဒီဥပမာ ေတြလို....
ပုထုဇဥ္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ နာတာ၊က်င္တာၾကီး ကို ဂရုစိုက္၊ ကိုက္တာ၊ခဲတာၾကီး ဂရုစိုက္ေနၾကတာဘဲ မ်ားပါတယ္။
သူ ့တို ့ကို ဂရုမစိုက္ပါ နဲ႔ ....။
"အေပါ့အငန္"နဲ႔ တူတဲ႔.."မခံခ်င္တာကို ခံစားေနရတဲ႔ စိတ္"ကေလးကို သာ ဂရုစိုက္ရပါမယ္။
နာက်င္တဲ့..အေပၚမွာ ခံစားတယ္၊ ကိုက္ခဲေနတဲ့... အေပၚမွာ ခံစားတယ္။
ခံစားတာ "ေဝဒနာ" ကိုး....။
အဲဒီ" ေဝဒနာ" အေပါ့အငန္ ကိုသာ ကိုယ္က အကဲခတ္ ဖမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို...မဖမ္းဘဲ နဲ႔ အေပါ့ အငန္ နဲ႔၊ ငါ နဲ ့ေပါင္းျပီးေတာ့ ပူတာၾကီး အာရုံျပဳျပီး၊ ဒီပူတာႀကီးကို ေၾကာက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့...အရသာ ကို မသိေတာ့ဘဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဟင္းခ်ိဳ ကို အရသာ ျမည္း သလို...ပူတာ ကို ဂရုမစိုက္ရပါဘူး။
အေပါ့အငန္ ကို ဂရုစိုက္ရပါတယ္။
နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာႀကီး ေပၚလာတယ္။ ေပၚလာတဲ႔ နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာ ကို “ပဓာန” မထားပါနဲ႔။ “ သာမည ” ထားပါ။
အဓိက က ဘယ္သူလဲ၊
နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာ အေပၚမွာ မခံခ်င္တာ ခံစားေနရတာ။
အဲဒီ ခံစား ေနရတဲ႔ “သေဘာ” ကသာ “ အဓိက” ျဖစ္ပါတယ္။
နာက်င္၊ ကိုက္ခဲတာဟာ သာမည ပါ။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ " ေဝဒနာ" ခံစားတဲ႔ သေဘာကို ရႈခ်င္ ရင္ “ ဟင္းရည္ ျမည္းသလိုပဲ ” ရႈတာဟာ အဆင္ေျပဆံုးလို ့ယူဆမိပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့...
နာက်င္ေနတဲ့ ဒုကၡေဝဒနာ ဟာ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ.....
ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနေတာ့မွာပါ...ပဲ။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနနဲ ့....
ေအာက္ဆံုးအဆင့္" ေသာတာပန္ " တည္ၿပီးသား အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့..
အဲဒီ "နာက်င္ကိုက္ခဲတဲ့.. ဒုကၡေဝဒနာ " ေက်ာ္လႊားတတ္ၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲ.. ။
နာတဲ့ေဝဒနာကို မနာေအာင္ရႈတတ္ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြခ်ည္းပါဘဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္..
ဓမၼမိတ္ေဆြ တို ့လည္း နာတဲ့ေဝဒနာ ကို မနာေအာင္ရႈတတ္ တဲ့ သူေတြ ျဖစ္ဖို ့ဒီစာစု နဲ ့ ဓမၼဒါန မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္။
( ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး )
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကိုးကား-
( ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေသာၾသဝါဒမ်ား ၊ ျပည္ ဝိေဇၨာဒယ (သဲအင္း) ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးသီရိဓမၼ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ား ႏွင့္ ျမစိမ္းေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီး ရဲ ့-ေဝဒနာရႈနည္းတရားေတာ္ မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္၍ ဓမၼဒါန ျပဳပါသည္ )
facebook သို ့သြားရန္ႏွိပ္ပါ
Myanmar Kyat Converter
0 comments:
Post a Comment