***ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထြက္ႀကိဳ ခ်ီးေျမာက္ခံရသူ ၇-ဦး***

***ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထြက္ႀကိဳ ခ်ီးေျမာက္ခံရသူ ၇-ဦး***

                       ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထြက္ၾကြ ႀကိဳ ဆို၍ ခ်ီးေျမာက္ျခင္း ခံရေသာ ပုဂၢိဳ လ္ထူး ၇-ဦး ရွိေလသည္။ ၎တို႔မွာ-

၁။ အရွင္မဟာ ကႆ     ပ
၂။ အရွင္မဟာ ကပၸိန
၃။ အရွင္ အႏုရုဒၶါ
၄။ အရွင္ ေကာဋိကဏၰေသာဏ
၅။ ဝနဝါသီ တိႆ     သာမေဏ
၆။ ေရဝတ သာမေဏ
၇။ အရွင္ ပုကၠဳ သာတိ… တို႔ျဖစ္သည္။

၁။ အရွင္မဟာကႆ     ပ-
                      ဓုတင္ အရာဧတဒဂ္ရ တတိယသာဝက ရွင္မဟာကႆ     ပ ျဖစ္သည္။ ဓမၼဝိနယတို႔ကို ယေန႔အထိ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ပထမ သဂၤါယနာတင္၍ ဦးေဆာင္ခဲ႔ၿပီး ေထရဝါဒ သာသနာေတာ္ အတြက္ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားသူ ျဖစ္သည္။
                      'ေသနနိဂံုး' လူေသစြန္႔ရာ အရပ္မွ 'သကၤန္းလ်ာ' အျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပံ႔သုကူ ေကာက္ယူ၍ ဝတ္ဆင္ေတာ္မူေသာ, တန္ခိုးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္ ႀကီးလွေသာ သကၤန္းေတာ္ျမတ္ကို (သကၤန္းခ်င္း) လဲလွယ္ဝတ္ဆင္ခြင့္ ရေသာသူ ျဖစ္၏။ (ျမတ္စြာဘုရား ပံ႔သုကူ ေကာက္စဥ္ မဟာပထဝီ ေျမႀကီး သိမ့္သိမ့္တုန္လႈပ္ ခဲ႔သည္အထိ ထူးျမတ္ေသာ သကၤန္းေတာ္ ျဖစ္သည္။)
                       မိဘမ်ား ဆႏၵအေလ်ာက္ ပိပၸလိ သတို႔သားႏွင့္ ဘဒၵကာပိလာနီ သတို႔သမီးတို႔သည္ လက္ထပ္ေသာ္လည္း ရာဂမဖက္ သန္႔ရွင္းစြာ ေနၾကေလသည္။
                        မိဘမ်ား ဆံုးပါးၿပီးေနာက္ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ အတိုင္း အလံုးစံုေသာ ဥစၥာတို႔ကို စြန္႔လွဴ ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ရည္မွန္းရဟန္းဝတ္ကာ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ ရာဇၿဂိဳဟ္သို႔ ရွင္မဟာကႆ     ပ အေလာင္းေတာ္ ပိပၸလိ ရဟန္းႏွင့္ ဘဒၵကာပိလာနီ ရဟန္းမတို႔ အတူထြက္လာၾကသည္။
                        ထို႔ေနာက္ လမ္းဆံုတစ္ခုအေရာက္၌ သူတစ္ပါး အျမင္မမွားေစရန္ လမ္းခြဲထြက္လာရာ မဟာပထဝီေျမႀကီး တုန္လႈပ္ေလ၏။ ထိုအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရား သိျမင္ေတာ္မူ၍ ေဝဠဳ ဝန္ ေက်ာင္းေတာ္မွ သံုးဂါဝုတ္ ခရီးကို တစ္ကိုယ္တည္း ၾကြလာကာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ၆-သြယ္ လႊတ္၍ ႀကိဳ ဆိုခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
၂။ အရွင္မဟာကပၸိန-
                          ကုကၠဳ ဋဝတီ တိုင္းျပည္မွ မဟာကပၸိန မင္းႀကီး ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေယာက်္ား အမ်ားအျပားကို တစုတည္း တစ္ထိုင္တည္း အကြ်တ္တရား ရေအာင္ ေဟာႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ 'ဘိကၡဳ ၾသဝါဒက' ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ ရသူျဖစ္သည္။
                           ေရွးဘဝ ပါရမီအေလ်ာက္ ရတနာျမတ္သံုးပါးကို ဆည္းကပ္လို ေသာေၾကာင့္ ျမင္းသည္ေတာ္တို႔ကို အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသို႔ သံုးယူဇနာ အရပ္ထိ ေန႔စဥ္သတင္းေထာက္ ေစေလ၏။
                         တေန႔တြင္မူ သာဝတၳိျပည္မွ လာေသာ လည္းကုန္သည္မ်ား ထံမွ 'ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူၿပီ' ဟူေသာ စကား ၾကားသိရေလသည္။ ထိုစကား မဆံုးခင္ပင္ ပီတိေၾကာင့္ သတိလစ္ ေလ၏။ သံုးႀကိမ္ေမး၍ သံုးႀကိမ္လံုး ပီတိေၾကာင့္ ေျမာေမ့၏။ ေလးႀကိမ္ေျမာက္မွ ထိန္းႏိုင္၍ ဆက္ေမးေလရာ ဓမၼရတနာႏွင့္ သံဃာရတနာျမတ္ တို႔အေၾကာင္း ၾကားသိ၍ ပီတိျဖစ္ျပန္ေလသည္။
                          ထိုသတင္းအတြက္ လွည္းကုန္သည္မ်ားကို ဆုေပးၿပီး အတူပါ အမတ္တစ္ေထာင္ႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ ''မိမိတို႔အားလံုး ဘုရားထံသြား၍ ရဟန္းျပဳ ေတာ့မည့္ အေၾကာင္း''ကို လွည္းသမားမ်ားအား အေနာ္ဇာ မိဖုရားႀကီးထံ စာလြာပို႔ဆက္ေစ၏။
                         ထို႔ေနာက္ အမတ္တစ္ေထာင္ႏွင့္အတူ ျမင္းစီး၍ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ သာဝတၳိျပည္သို႔ ထြက္လာၾကေလသည္။ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို သစၥာဆို၍ ျမစ္သံုးစင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီး ေနာက္ဆံုး ျမစ္တဘက္ကမ္း ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထက္ဝယ္ဖြဲ႕ေခြ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ၆-သြယ္လႊတ္၍ ႀကိဳဆိုခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
၃။ အရွင္အႏုရုဒၶါ-
                       အေလာင္းေတာ္ သိဒၵတၱမင္းသားႏွင့္ ဝမ္းကြဲညီေတာ္, မရွိစကား မၾကားဖူးေသာ, ဒိဗၺစကၡဳ ဧတဒဂ္ရ အရွင္အႏုရုဒၶါ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္တတ္ေသာသူ, သူ႔သေဘာ လိုက္ေလ်ာတတ္သူ ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။
                       'န,ထက္ ဣတင္၊ မည္မွန္ပင္၊ အစဥ္မွတ္ၾက၊ အနိရုဒၶ'' ဟု ဗုဒၶသာသနိက ပထဝီဝင္က်မ္းတြင္ 'အနိရုဒၶ' ဟုလည္း ျပဖူး၏။ မခ်ဳ ပ္ေပ်ာက္, မပ်က္စီးေသာသူ ဟူ၏။
                        ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ျပည္ေတာ္ဝင္ၿပီးေနာက္ သာကီဝင္ မင္းသားတစ္ေထာင္တို႔ ရဟန္းျပဳ၏။ သို႔ေသာ္ ဘဒၵိယ, အႏုရုဒၶါ, အာနႏၵာ, ဘဂု, ကိမိလ, ေဒဝဒတၱ ဤသာကီဝင္ မင္းသား ၆-ပါး ရဟန္းမျပဳ ဘဲ ေနရာ 'သာကီဝင္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းမျပဳ ' ဟု ကဲ႔ရဲ႕ၾကသည္။ ထိုခါမွ မင္းသားမ်ား ရဟန္းျပဳ ၾကေလသည္။
                         ထိုပထမဝါ၌ပင္ အရွင္ဘဒၵိယ ရဟႏၲာျဖစ္သည္။ အရွင္အႏုရုဒၶါသည္ ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္ ရေတာ္မူသည္။ အရွင္ေဒဝဒတ္မူ ေလာကီသမာပတ္ ၈-ပါးရ၏။ အရွင္အာနႏၵာ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေလသည္။ ဘဂုေထရ္ႏွင့္ ကိမိလမေထရ္တို႔ကား ေနာက္မွ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
                        တရံေသာအခါ အရွင္အႏုရုဒၶါသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ အက်ဥ္းမွာ-

>အကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ျဖင့္ တစ္ေထာင္ေသာေလာကဓာတ္ကို ျမင္ပါသည္။
>မတြန္႔ဆုတ္ေသာလံုလျဖင့္ အားထုတ္ပါသည္။ ေမ့ေလ်ာ့မရွိ သတိအၿမဲ ထင္ပါသည္။ ကိုယ္ပူလည္း မရွိဘဲ ၿငိမ္းေအးပါသည္။ စိတ္သည္ တစ္ခုေသာ အာရံု၌ ေကာင္းစြာတည္ပါသည္။
>သို႔ေသာ္ အာသေဝါတရားတို႔မွ မလြတ္ႏိုင္ေသးပါ။

အရွင္သာရိပုတၱရာက ျပန္ေျဖၾကားပံုမွာ-
>သင္သည္ တစ္ေထာင္ေသာ ေလာကကို ျမင္၏ဟု မာန္ျဖစ္ေနသည္။
>မတြန္႔ဆုတ္ဘဲ စိတ္သည္ တစ္ခုေသာအာရံု၌ တည္ေနသည္ဟု ဥဒၶစၥ ျဖစ္ေနသည္။
>အာသေဝါတရားမွ မလြတ္ေသးဟု သံသယ ကုကၠစၥ ျဖစ္ေနသည္။
                         ဤ 'မာန' 'ဥဒၶစၥ' 'ကုကၠစၥ' တရားသံုးပါးကို ဖယ္ထုတ္၍ သင္၏စိတ္ကို နိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေလာ့ ဟုတရားေပးေလ၏။
                         အရွင္အႏုရုဒၶါသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာထံမွ ကမၼ႒ာန္း သင္ယူၿပီး ေစတိတိုင္း အေရွ႕ဘက္ ဝါးေတာသို႔ ၾကြေရာက္ အားထုတ္ ေလသည္။ ၁၅-ရက္ မအိပ္မေန စႀကႋံေလွ်ာက္ အားထုတ္၍ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေသာေၾကာင့္ ေခတၱအပန္းေျဖစဥ္ မဟာပုရိသ ဝိတက္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္။

၁။ ဤေလာကုတၱရာ တရားသည္… အလိုနည္းသူသာ ျပည့္စံု၏။ အလိုႀကီးသူ မျပည့္စံု။
၂။ ေရာင့္ရဲလြယ္သူသာ ျပည့္စံု၏။ မေရာင့္ရဲသူ မျပည့္စံု။
၃။ ဆိတ္ၿငိမ္သူသာ ျပည့္စံု၏။ အေဖၚ၌ ေပ်ာ္သူ မျပည့္စံု။
၄။ လံု႔လထက္သန္သူ ျပည့္စံု၏။ ပ်င္းရိသူ မျပည့္စံု။
၅။ သတိေကာင္းသူ ျပည့္စံု၏။ သတိလြတ္သူ မျပည့္စံု။
၆။ စိတ္တည္ၾကည္သူ ျပည့္စံု၏။ မတညၾ္ကည္သူ မျပည့္စံု။
၇။ ပညာရွိသူသာ ျပည့္စံု၏။ ပညာမဲ႔သူ မျပည့္စံု။

                         ထို ၇-ပါး ျဖစ္ေပၚၿပီး အရဟတၱမဂ္ အတြက္ ၈-ခုေျမာက္ တရားလိုေသးရာ ျမတ္စြာဘုရား သိျမင္ေတာ္မူ၍ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ အလ်င္အျမန္ ၾကြလာခ်ီးေျမာက္၍ တရားေဟာေတာ္ မူေလသည္။

၈-ခုေျမာက္အျဖစ္, ဤေလာကုတၱရာတရား ၉-ပါးသည္…
                          သံသရာကို ခ်ဲ႕တတ္သည့္ တဏွာ, မာန, ဒိ႒ိ ဟူေသာ ပပဥၥတရားမွ ကင္းသည့္ နိဗၺာန္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သာ ျပည့္စံု၏။ တဏွာ, မာန, ဒိ႒ိ တရားတို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၌ မျပည့္စံုေပ။…
                         ထု႔ိေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အရွင္အႏုရုဒၶါအား ဤဝါးေတာ၌ပင္ ဝါကပ္ရန္ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ပင္ ျပန္ၾကြသြား ေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
၄။ အရွင္ ေကာဋိကဏၰေသာမ-
                         အမ်ိဳးသမီးမ်ားအနက္ ပထမဆံုး ေသာတာပန္ 'ကာဠီ' သေဌးကေတာ္၏ သား (တရားေဟာခ်ိဳသာရာ၌ 'ကလ်ာဏဝါကၠရဏ- ဧတဒဂ္ ဘြဲ႔ရ) ျဖစ္သည္။ မယ္ေတာ္သည္, သာတာဂီရိ နတ္မင္းႏွင့္ ေဟမဝတ နတ္မင္းတို႔ ေကာင္းကင္၌ ဘုရားရွင္ ပြင့္လာေၾကာင္း အေမးအေျဖ ေျပာသည္ကို နာယူ၍ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေသာသူ ျဖစ္သည္။ ထိုညမွာပင္ အရွင္ေသာဏ အေလာင္းကို ဖြားျမင္ေလ၏။
                         အရြယ္ေရာက္ေသာ္ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ကုန္ေရာင္း သြားေလ၏။ လမ္းခရီး၌ အိပ္စက္ အနားယူစဥ္ တစ္ဦးတည္း က်န္ေနခဲ႔သည္။ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္သြားရာ ၿပိတၱာမ်ားကို ေတြ႕၍သံေဝဂ ျဖစ္ေလသည္။

                       ရဟန္းျပဳ လိုေသာ္လည္း ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ရန္ သဃၤာေတာ္ ၁၀-ပါး (ထိုစဥ္က ဝိနည္း) ခက္ခဲမႈေၾကာင့္ သံုးႏွစ္ေစာင့္ရ၏။ ဆရာ အရွင္မဟာကစၥည္းေထရ္ ထံမွ ကမၼ႒ာန္းယူကာ အားထုတ္ၿပီး ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူသည္။
                        ဝါကြ်တ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ဖူးေျမာ္ရန္ သာဝတၳိျပည္သို႔ သြားေလ၏။ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္ၿပီး ညဥ့္အခါ မဟာဂႏၶကုဋိတိုက္ မွာပင္ ေနရာေပး၍ ခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူေလသည္။ (အျခားမည္သူမွ် မေနဖူးဘူးဟု ထင္ပါသည္။)
                          ျမတ္စြာဘုရားက တရားေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္သရဇၩယ္ခြင့္ ျပဳ ၍ ရြတ္ဖတ္ၿပီးေသာ္ ဆရာမွာလိုက္ေသာ ဆုငါးပါးကို ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
                          ပစၥႏၲရာဇ္ အရပ္၌-
၁။ ကံေဆာင္ရန္ သံဃာေတာ္ ၁၀-ပါး ခဲယဥ္း၍ ေလ်ာ့နည္းလွ်င္ ခြင့္ျပဳ ေလမလား မသိ။ (ခြင့္ျပဳ ေတာ္မူပါ။)
၂။ တစ္လႊာတည္းေသာ ဖိနပ္အစား အထပ္မ်ားေသာဖိနပ္ ခြင့္ျပဳ ေလမလား မသိ။
၃။ ၁၅-ရက္ တစ္ႀကိမ္ အစား ေန႔စဥ္ ေရခ်ိဳးခြင့္ ျပဳေလမလား မသိ။
၄။ ရလြယ္ေသာ သားေရ အထိုင္အခင္းမ်ား ခြင့္ျပဳ ေလမလား မသိ။
၅။ လူႀကံဳ ျဖင့္ တဆင့္လွဴ ဒါန္းေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳ ေလမလားမသိ။

                        ဤ ဆုငါးပါးကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ခြင့္ေပးေတာ္ မူေလသည္။ သာသနာအတြက္ အလြန္အက်ိဳး မ်ားေလ၏။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
၅။ ဝနဝါသီတိႆ     သာမေဏ-
                       ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ရဟႏၲာ သာမေဏျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ သာသနာေတာ္ကို ႏွစ္ဘဝ ဆည္းကပ္ခြင့္ ရသူျဖစ္သည္။
                       ပထမဘဝ၌ ရွင္သာရိပုတၱရာ႔ ခမည္းေတာ္၏ မိတ္ေဆြ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း စီးပြားက် ဆင္းရဲေနေလ၏။ ရွင္သာရိပုတၱရာက ခ်ီးေျမာက္လို၍ ထိုသူေဌးေဟာင္း အိမ္သို႔ ဆြမ္းသြားရပ္ေလရာ ေလာင္းလွဴ ဖြယ္ မရွိ၍ ပုန္းေအာင္းေနရရွာေလသည္။ ေန႔အတန္ၾကာ ျဖစ္သည္။
                        တေန႔တြင္ သူေဌးေဟာင္းသည္ ပြဲတခု၌ ဂါထာမႏၲာန္ ရြတ္ၿပီး ႏြားႏို႔တစ္အိုးႏွင့္ ပုဆိုးၾကမ္းတစ္ထည္ ရခဲ႔ေလရာ ဝမ္းေျမာက္စြာ ဆြမ္းစီမံ၍ ရွင္သာရိပုတၱရာကို ကပ္ေလသည္။ ပုဆိုးၾကမ္း ကိုလည္း လွဴ လိုက္ေလသည္။
                       'ေလာကုတၱရာတရားကို အကုန္အစင္ သိရပါေစ'ဟု ဆုေတာင္းေလသည္။ ထိုဘဝမွ ကြယ္လြန္ၿပီး ရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ဒကာမ သူေဌးကေတာ္ ဝမ္း၌ ပဋိသေႏၶ တည္ေလသည္။ ဖြားျမင္ၿပီးေသာ္ ရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ငယ္မည္ 'ဥပတိႆ     'ကို ရည္၍ 'တိႆ     ' ဟု အမည္ေပးေလသည္။
                         ခုႏွစ္ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ရွင္သာရိပုတၱရာထံ သာမေဏ ျပဳေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ကမၼ႒ာန္း ယူၿပီး ယူဇနာ ၁၂၀-ကြာ ေတာရေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္ အားထုတ္ေလသည္။ သံုးလျပည့္ေသာ္ ပဋိသမ႓ိဒါ ေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေလသည္။
                           တိႆ     သာမေဏေလး ရဟန္းကိစၥၿပီးေၾကာင္းကို ရွင္သာရိပုတၱရာ သိေလေသာ္ သြားေရာက္ခ်ီးေျမာက္ရန္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခြင့္ေတာင္းေလသည္။
                         ျမတ္စြာဘုရားသည္ တိႆ     သာမေဏကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဝေနယ်အမ်ား တရားထူးရမည့္အေၾကာင္း ျမင္ေတာ္မူ၍ အဂၢသာဝကႏွစ္ပါး ၿခံရံကာ သံဃာေတာ္ ၄၀၀၀-ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကြကာ ခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူေလသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
၆။ ေရဝတ သာမေဏ-
                         လက်ာ္ေတာ္ရံ ရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ညီေထြးျဖစ္သည္။ 'ခဒိရဝနိယ ေရဝတ' ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ 'အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းၾကပါေစ' ဟူေသာ ဆုေပးသံေၾကာင့္ မိမိယူရမည့္ သတို႔သမီးပ်ိဳ ႏွင့္ မိခင္အို၏ ဇရာရိပ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ကာ သံေဝဂ ျဖစ္၍ ထြက္ေျပးကာ ရဟန္းျပဳ သူျဖစ္သည္။ ………
                          ေနာင္ေတာ္ႀကီး သာရိပုတၱရာအရွင္ျမတ္၏ အတုလိုက္၍ ညီေတာ္ ႏွစ္ပါးႏွင့္ ႏွမငယ္သံုးပါး လိုက္ပါ ရဟန္းဝတ္ၿပီး ရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္သြားေသာ္ ညီေထြး ေရဝတ   တစ္ဦးတည္း က်န္ခဲ႔၏။
                          မိဘဘိုးဖြားမ်ားက ေရဝတလည္း ရဟန္း ဝတ္သြားမည္လည္း စိုးရိမ္သျဖင့္ အသက္ ၁၆-ႏွစ္တြင္ အသက္ ၁၄-ႏွစ္ အရြယ္ သတို႔သမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ခ်ထား ေပးေလသည္။
                          အထက္တြင္ ဆိုသကဲ႔သို႔ 'အိုေအာင္မင္းေအာင္' ဟူေသာ ဆုေပးခ်ိန္တြင္ ပါရမီရင့္မာသူျဖစ္၍ ဇာတိ၏ အက်ိဳးဆက္ ဇရာ,မရဏ, အနိစၥ တို႔ကို ဆင္ျခင္မိကာ ေတာေက်ာင္းတစ္ခုသို႔ အေရာက္ ေျပးေလေတာ့သည္။ ေတာေက်ာင္းသို႔အေရာက္ မိဘခြင့္ျပဳ ခ်က္ မရွိေသာ္လည္း ရွင္သာရိပုတၱရာက 'ငါ၏ညီေထြး ေရာက္လာလွ်င္ သကၤန္းဝတ္ေပးလိုက္ၾက' ဟု မွာထားရင္း ရွိေသာေၾကာင့္ ရွင္သာမေဏ ျပဳ ေပးလိုက္ၾကသည္။
                          ရွင္ေရဝတသည္ ဥပဇၩာယ္ဆရာမ်ားထံမွ ကမၼ႒ာန္း ယူ၍ ထိုေက်ာင္းမွတဆင့္ အလြန္ၾကမ္းေသာေဒသ, ခ်ံဳႏြယ္ပိုနက္ေသာ, က်တ္တီးကုန္း ေက်ာက္စရစ္ေျမ ရွိေသာ ရွားေတာသို႔ သြားေရာက္ကာ တရားအားထုတ္ေလသည္။
                           ထိုသတင္းကို ရွင္သာရိပုတၱရာ ၾကားသိေသာ္ အားေပးစကား ေျပာလို၍ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေလွ်ာက္ထား ခြင့္ေတာင္းေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္ေရဝတ တရားအားထုတ္ခ်ိန္ ပရိတ္သတ္ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္စိမ့္ေသာငွာ တားျမစ္ေတာ္မူသည္။
                          သံုးလအၾကာ ရွင္သာရိပုတၱရာ ခြင့္ေတာင္းေသာအခါ ရွင္ေရဝတ ရဟန္းကိစၥၿပီးေၾကာင္း သိေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဦးေဆာင္ၿပီး လက္ယာလက္ဝဲရံ ကိုယ္ေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ ရဟန္းမ်ားစြာ သြားေရာက္ ခ်ီးေျမာက္ေတာ္  မူေလသည္။
                          (လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားေသာအရာ ဧတဒဂ္ရ ရွင္သီဝလိ မေထရ္ ပါေသာေၾကာင့္သာ လမ္းခရီးၾကမ္း၌ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းအဆင္ေျပ ၾကေလ၏။)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
၇။ အရွင္ ပုကၠဳ သာတိ-
                           ဗိမိၺသာရမင္းႀကီး၏ မိတ္ေဆြ တကၠသီလျပည္ (တကၠသိုလ္ျပည္) မင္းႀကီး ျဖစ္သည္။ မိမိေဒသ၌ ရတနာ အထူးအဆန္းေတြ႔လွ်င္ အေၾကာင္းၾကားတမ္း ကတိစကားအရ ေလာကတြင္ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါး ေပၚထြန္းေနေၾကာင္း သိရေလသည္။
                          ထိုအခါ ပုကၠဳ သာတိ မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရည္မွန္းကာ သကၤန္းဝတ္ (ရဟန္းျပဳ) ၿပီး ေတာထြက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ တကၠသီလျပည္ (ယခုအာဖဂန္?) မွ ရာဇၿဂိဳ ဟ္ အထိ ၂၃၇-ယူဇနာကို ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ကာ ဘုရားဖူး လာခဲ႔သည္။ (ရာဇၿဂိဳ ဟ္ျပည္၌ ဘုရားရွင္ ရွိမည္ ထင္ေသာေၾကာင့္ သာဝတၳိျပည္ကို ေက်ာ္လာခဲ႔သည္။)
                          သာဝတၳိသို႔ ျပန္သြားရန္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အိုးထိန္းသည္ တစ္ဦး၏တဲတြင္ တစ္ညနားေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရား သိျမင္ေတာ္မူ၍ ကိုယ္ေတာ္တစ္ဦးတည္း မထင္ရွားေသာ အသြင္ျဖင့္ အိုးထိန္းသည္တဲ၌ ေတြ႕ဆံုေအာင္ ေျခလွ်င္ၾကြလာ ခ်ီးေျမာက္ေတာ္ မူေလသည္။
                          ညခ်မ္းအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္ သစၥာ စသည္တို႔ကို ေဟာေျပာေတာ္မူရာ အနာဂမိမဂ္ ရ၍ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း သိေလေတာ့သည္။ ရဟန္းျပဳ ခြင့္ေတာင္းေသာ္ 'ဧဟိဘိကၡဳ' မေခၚေသာေၾကာင့္ 'ပံ႔သုကူ သကၤန္း' ရွာစဥ္ ႏြားမဆိုးတစ္ေကာင္ ေဝွ႔ခတ္မိ၍ အမိႈက္ပံုေပၚ၌ပင္ စုတိစိတ္ က်ေတာ္မူေလသည္။
…
…
…ၿပီး၏။
(ေမတၱာႏွလံုး ကိုယ္စီသံုး ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။)