အကုသိုလ္မွ အျမတ္ဆုံးကုသုိလ္သုိ႔

“ အကုသိုလ္မွ အျမတ္ဆုံးကုသုိလ္သုိ႔

”
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

မေကာင္းမႈမ်ားကို စိတ္ျဖင့္ေရွာင္ျခင္းသည္ ျမတ္ေသာ
မဂၤလာမည္၏။
အာရတီပါပါ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ။
မေကာင္းမႈမ်ားကို စိတ္ျဖင့္ေရွာင္ျခင္းသည္ ျမတ္ေသာ
မဂၤလာမည္၏။မေကာင္းမႈေတြ ဟူသမွ်ကို၊ မေတြခင္က
ေရွာင္ၾကဥ္ေလ။

တစ္ခ္တုန္းက သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ဟာ လမ္း
တစ္ေနရာမွာရပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူေ႒းသားရဲ႕
ေရွ႕မွာ အလြန္လွတဲ႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္
လာပါတယ္။ သူေ႒းသားဟာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကို
ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႕ ဘာျဖစ္လာသလဲဆုိေတာ့
မ်က္လုံးထဲမွာ ေယာက်္ားလုပ္သူကို မျမင္ေတာ့ဘဲ
မိန္းမလုပ္သူကိုပဲ ျမင္ေတာ့ပါသတဲ့။

ဒီေတာ့ သူေ႒းသားရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္လာ
သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာေလွ်ာက္လာေနတဲ႔
အမ်ီဳးသမီးအေပၚမွာ ျပစ္မွားလုိတဲ့စိတ္ေတြ
တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာပါသတဲ့။

သူေ႒းသားဟာ အမ်ီဳးသမီးကို မ်က္ေတာင္မခက္ဘဲကို
ၾကည့္ေနမိရင္း အဘိဓမၼာသေဘာတရားတစ္ခု ျဖစ္တဲ့
ရူပါရုံနဲ႕ စကၡဳပသာဒ ေပါင္းဆုံမိျခင္းေၾကာင့္ ရာဂ
ဆုိတဲ့သားေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ေမြးဖြား
ေနပါေတာ့တယ္။ သူေ႒းသားကသာ အမ်ီဳးသမီး
ၾကည့္ၿပီး ရာဂဆုိတဲ့သားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္
ေမြးဖြားေနတာ၊ အမ်ီဳးသမီးျဖစ္သူကေတာ့ သူေ႒း
သားကို သတိမထားမိပါဘူး။ သူခင္ပြန္းနဲ႕သူ ရယ္လုိ႕
ေမာလုိ႕စကားတေျပာေျပာနဲ႕ပါ။

သူေ႒းသား ေဖာက္ျပန္ျပစ္မွားတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနဆဲမွာပဲ
စုံတြဲလင္မယားႏွစ္ေယာက္က သူေ႒းသားရဲ႕ ေရွ႕က
ျဖတ္သြားပါတယ္။ သူေ႒းသားက လင္မယားႏွစ္ေယာက္
သူေရွ႕ကျဖတ္ေက်ာ္သြားမွပဲ သူမေကာင္းစိတ္ေတြျဖစ္
ေနပါလားဆုိတာ သိလုိက္ရပါတယ္။

သတိျပန္၀င္လာတာနဲ႕အတူ.. ငါသႏၱာန္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ရာဂဟာ
အပါယ္က်ေၾကာင္းဆုိၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးတုန္လႈပ္သြား
ပါတယ္။ သူေ႒းသားဟာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ပဲ ျဖစ္ေနတဲ့
ရာဂစိတ္ကေလးကို သတိထားၾကည့္လုိက္ပါတယ္။

ရာဂေလးက ဘယ္လုိေလးလဲ၊ဘယ္လုိေလးျဖစ္ေနတာလည္း
စသည္ျဖင့္ သေဘာေလးအထိမိေအာင္ စူးစုိက္ျပီး ၾကည့္
ပါတယ္။ စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႕ျပန္ၾကည့္တာပါ။ၿပီးေတာ့ ရာဂ
ျဖစ္တယ္၊ ရာဂျဖစ္တယ္..ဆုိျပီး၀ိပႆနာရႈမွတ္ျပစ္လုိက္တာ
ဥာဏ္စဥ္ေတြ အဆင့္ဆင့္၀င္လာၿပီး ေနရာမွာတင္
ပေစၥကဗုဒၶါ ျဖစ္သြားပါတယ္။

(ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ၊ ပါနီယဇာတ္)

ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးတဲ့အေနနဲ႕ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက၊
ဆရာေတာ္ဦးဆႏၵာဓိကတုိ႕ရဲ႕စာအုပ္ေတြ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တုိင္း
၀င္လာေနၾကအေတြးေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီအေတြးေလး
ကေတာ့ …ငါစိတ္ထားေတြ ျမင့္ျမတ္ေနေအာင္ ဘယ္လုိ႕
ေနထုိင္မလဲ..ဆုိတဲ့ အေတြးေလးပါ။ အဲဒီအေတြးေလးနဲ႕
မေရွ႕မေႏွာင္းမွာပဲ အေတြးစည္းမ်ဥ္းတခ်ိဳ႕လည္း ဆင့္ကဲ
ဆင့္ကဲေပၚလာတတ္ပါတယ္။

အေတြးစည္းမ်ဥ္းတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ငါအရာရာကို ကိုယ္ခ်င္း
စာစိတ္နဲ႕ ျပဳမူေနထုိင္မယ္။ တစ္ဖက္သားစိတ္ဆင္းရဲ႕
ေစမယ့္ အေတြးမ်ီဳး အေျပာမ်ီဳး မေတြးဘူး၊ မေျပာဘူး၊
ဆုိတဲ႔စည္းမ်ဥ္းေလးပါ။

အဲဒီအေတြးစည္းမ်ဥ္းေလးျဖစ္ေနတုန္း ႏွစ္ရက္သုံးရက္
အတြင္း သတိကပ္ေနျဖစ္တာဆုိေတာ့ ကိုယ္ကုိယ္ကို
ၾကည္ညိဳမႈေလးေတြနဲ႕ စိတ္ညိမ္းခ်မ္းမႈေလးေတြကို
မသိမသာေလးရေနပါတယ္။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္လြန္တဲ့အခါ
မွာေတာ့ အေတြးစည္းမ်ဥ္းေတြက ဘယ္လုိကေနဘယ္လုိ
ပ်က္ျပယ္သြားတယ္ဆုိတာေတာင္ သတိမထားျဖစ္လုိက္ပါဘူး ။

စည္းမ်ဥ္းေတြ ပ်က္ျပယ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အာရုံတစ္ခုကို အမွီျပဳျပီး
ထုံးစံအတုိင္း ခပ္ညံညံစိတ္ကေလးေတြ ၀င္လာေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီခပ္ညံညံစိတ္ထားေလးေတြကို ေတြမိရင္း ..ငါဒီဘ၀
စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးလားဆုိၿပီး စိတ္ဆင္းရဲ
ရျပန္ပါေရာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထားညံ့ေနတာေလးကို
သိေနတာေလးရယ္ကကို စိတ္ထားျမင့္ျမတ္ဖုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္စရာ
အခြင့္အေရးတစ္ခုပဲေလဆုိၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ ကိုေျဖသိမ့္
လုိက္ရပါတယ္။
အာရတိပါပါ= မေကာင္မႈေတြကို စိတ္နဲ႕ေရွာင္ပါတဲ့။ ဘယ္လုိ႕
ေရွာင္မလဲ…….စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္ပြါးမ်ားၿပီးေရွာင္
တာကို ျမတ္စြာဘုရားက အႏွစ္သက္ဆုံး၊ သေဘာအက်ဆုံးပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္၀ိပႆနာ အေျခခံသေဘာေလးကို နည္းနည္းေလာက္
ေရးျပပါရေစ။
၀ိပႆနာရႈမွတ္တဲ့ေယာဂီဟာ အေျခခံႏွစ္ခ်က္ကို သတိထား
ရပါမယ္။ အဲဒီအေျခခံႏွစ္ခ်က္က
(၁)ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ျဖစ္ရမယ္။
(၂)ကိုယ့္ရဲ႕ အရႈခံအာရုံဟာထင္ရွားရွိရမယ္ ဆုိတဲ့
ႏွစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပါ။
ဥပမာ-ေရခ်ိဳးေနတုန္းမွာ၀င္တယ္ထြက္တယ္၊ဒါမွမဟုတ္၊
ဒါမွမဟုတ္ ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္၊လုိ႕ရႈမွတ္လုိ႕မရပါဘူး ေရခ်ိဳး
ေနတာထင္ရွားေနတဲ့အတြက္၊ ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ကုိယ္အမူအရာ
ကိုပဲမွတ္ရမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကုိယ္္ရဲ႕ အရႈခံအာရုံဟာ
ထင္းရွားရွိေနဖုိ႕ပါ။

စိတ္အမူအရာ ျဖစ္တုိင္းျဖစ္တုိင္းလုိက္လုိက္မွတ္ေနတာ၊လုိက္လုိက္
သိေနတာကို စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္လုိ ေခၚပါတယ္။
ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့ ေရွ႕စိတ္ျဖစ္ေနတာေလးကုိ ေနာက္
စိတ္ကေလးက လုိက္လုိက္သိေနတာပါ။ ဒါကိုေယာဆရာေတာ္
ဘုရားရဲ႕ ေရွ႕စိတ္ျဖစ္ဘိ ေနာက္စိတ္သိ သိတုိင္းအပူစင္ဆုိတဲ႕
လကၤာေလးနဲ႕ ကပ္မွတ္ထားလုိက္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဆုိပါစုိ။…. ကိုယ္ကလူတစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုနဲ႕
ေဒါသျဖစ္လုိက္ၿပီ။ ဒါ ဆို လုပ္ေနတဲ႕ အလုပ္ကိုခ်က္ခ်င္း
ရပ္ပစ္လုိက္ၿပီး ျဖစ္ေနတဲ႕ ေဒါသေလးကို သတိထားစုိက္ၾကည့္
လုိက္ပါ။ ေဒါသေလးက ဘယ္လုိေလးလဲ၊ ဘယ္လုိေလးျဖစ္
ေနတာလည္း စသည္ျဖင့္ ေဒါသရဲ႕သေဘာေလးအထိမိေအာင္
သတိထားၾကည့္လုိက္ပါ။ ဒါဆုိ ႏွလုံးက ပုံမွန္ထက္ခုန္ေနတာ၊
ခႏၶာကိုယ္က တင္းက်ပ္ေနတာ၊ (တခ်ိဳ႕ဆုိ အသားေတြေတာင္
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတတ္ပါတယ္။၊ ပင္ပန္းေနတာ၊ ပူေလာင္
ေနတာစသည္ေတြကို ေတြရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီေဒါသရဲ႕ သေဘာေလးကို သိႏုိင္သမွွ်သိေအာင္ သတိကပ္ျပီး
ေဒါသျဖစ္တယ္ေဒါသျဖစ္တယ္လုိ႕ အခ်က္သုံးဆယ္
ေလးဆယ္ေလာက္ မွတ္ပစ္ေနလုိက္ပါ။ တကယ္ေတာ့၀ိပႆနာမွာ
စကားလုံးဆုိတာ မလုိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ၀ိပႆနာ အားမထုတ္
ဖူးေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲေတာ့ စကားလုံးကို အကူအညီ
ယူၿပီမွတ္တာ ပုိ အဆင္ေျပတတ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာကို
ေ တာ္ေတာ္ေလး အားထုတ္ဘူးတဲ့သူကေတာ့ စကားလုံးမလုိ
ပါဘူး ျဖစ္ေနတဲ့ေဒါသေလးကိုသိေနဖုိ႕ပါဘဲ။

အတိတ္အတိတ္ဘ၀က ၀ိပႆနာ အထုံပါရမီပါခဲ့သူ၊ ဒါမွမဟုတ္
လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ ၀ိပႆနာတရားကို ေတာ္ေတာ္ေလး
အားထုတ္ဖူးတဲ့သူဆုိရင္ စူးစုိက္ၿပီးရႈမွတ္ေနစဥ္မွာပဲ ျဖစ္ေနတဲ့
ေဒါသေလးလည္းကုန္ပ်က္ကုန္ပ်က္သြားတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရ
ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒိလို ကုန္ပ်က္ေနတဲံ ့သေဘာေလးကို သိခြင့္
ရလုိက္မယ္၊ သိခြင့္ရလုိက္ျပီဆုိရင္ေတာ့..ဪ…ငါႏွယ္ျဖစ္မ
ွျဖစ္ရေလ.. ဆုိၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကို ရွက္ၿပံဳးေလးေတာင္ၿပံဳးမိ
လုိက္ပါဦးမယ္။

အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္၊ ျဖစ္တာနဲသိ၊ သိတာနဲမွတ္ၿပီး ပယ္ပစ္တဲ့
အက်င့္ေလးကို စြဲေနေအာင္ ေရွ႕ဘ၀အထိ အထုံ၀ါသနာပါ
သြားေအာင္ အထူးေလ့က်င့္ထားသင့္ပါတယ္။ အက်င့္ဆိုတာ
က်င့္ပါမ်ားရင္စြဲသြားတာပါ။ အဓိက ကေတာ စျဖစ္ဖို႕ပါ၊
စျဖစ္ရင္ စြဲသြားတာပါ။

မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္တာက အကုသုိလ္ပါ၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္
ျဖစ္တာက္ို သိလိုက္တာက ကုသုိလ္ပါ။ သာမန္ကုသုိလ္ေတာင္
မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာ၀နာကုသုိလ္ပါ။ ျဖစ္တုန္းကေတာ့
အကုသုိလ္ပါပဲ မွတ္လုိက္ေတာ့ ကုသုိလ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
အကုသိုလ္ျဖစ္တာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။
ပုထုဇဥ္ပီပီ အကုသုိလ္စိတ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြကေတာ့
ျဖစ္ေနမွာပါ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႕ စိတ္ပ်က္ရမယ့္အရာလည္း
မဟုတ္ပါဘူး ျဖစ္တာနဲသိ၊ သိတာနဲ႕ မွတ္ပစ္ႏုိင္ဖုိ႕ပဲ
အေရးႀကီးပါတယ္။ အကုသုိလ္တစ္ခုကိုရႈမွတ္ၿပီး ပယ္ပစ္
လုိက္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳမႈပီတိေတ
ြျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒီၾကည္ညိဳမႈ ပီတိေတြ ျဖစ္လာရင္ ဘာနဲ႕မွ
ႏိႈင္းယွဥ္လုိ႕မရေအာင္ ေပ်ာ္ရြင္သြားတယ္ဆုိတာ ရႈမွတ
္ဖူးသူေတြ ပုိသိပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ၊ ကုိယ့္စိတ္ညံ့ကေလးကို ျပဳျပင္ယူသြားရတာပါပဲ။
ကိုယ္ျပဳျပင္ခ်င္တဲ့စိတ္ရယ္၊ ျမင့္ျမတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရယ္ ရွိဖုိ႕ပဲ
အေရးႀကီးတယ္။ ျပဳျပင္ရင္ျပဳျပင္ရင္းနဲပဲ စိတ္ထားေတြျမင့္ျမတ္
သြားရတာပါ။ ထုိက္သင့္သေလာက္စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ
ျဖစ္လာျပိဆုိရင္ ကိုယ္တစ္ခ်ိန္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ေတြ၊
မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျပန္ေတြမိရင္ ရယ္ခ်င္စရာေတြေတာင္
ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။

ကဲ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္တာနဲသိ သိတာနဲမွတ္ၾကည့္စမ္းပါလား၊
အကုသုိလ္ကေန အျမတ္ဆုံး ၀ိပႆနာကုသုိလ္ ျဖစ္သြားေအာင္ေလ။